3,2 van de 5- 3,28 Gemeenschapsbeoordeling
- 159 Heeft het album beoordeeld
- 60 Gaf het een 5/5
Door er voortdurend op te wijzen dat Eminem duidelijk over zijn hoogtepunt heen is, ontkent hij al het goede dat hij nog steeds aan de Hip Hop-tafel brengt. De heer Marshall Mathers bestaat ondubbelzinnig als een van de beste MC's die ooit een microfoon heeft gehanteerd, maar de titel die hij met onbetwiste rust vasthoudt, is de beste rijmelaar van alle tijden. Zoals zijn niet gewaardeerd interview uit 2010 met Anderson Cooper bevestigd, is Eminem Hip Hop; hij is het kind met het notitieboekje dat de rest van de wereld afstemt om coda's uit dictie te persen, ongeacht of de Engelse taal het daarmee eens is of niet.
Zoals de best verkopende rapper aller tijden Kon Em gemakkelijk achterover leunen en de geschiedenis zijn ego laten klaarkomen. Toch blijft de vraag en jeuk om te creëren even hoog. Deze eis is echter onoverkomelijk. Fans zeggen dat ze nieuwe muziek willen die hen herinnert aan de zelfopgelegde goede oude dagen.
nieuwe hiphop- en r&b-nummers 2016
Het verleden herscheppen is progressiegif, maar tijden zullen altijd veranderen. Soms hebben zelfs architecten niet altijd de blauwdruk om verder te gaan, en dat maakt Opwekking , Eminems negende poging om een Grammy voor Best Rap Album te pakken te krijgen, is een bewonderenswaardige prestatie - ook al ruikt het niet naar de bovenste helft van zijn legendarische discografie.
Begrijpelijkerwijs gepand voor zijn bodemloze harmonie en leunend op Beyoncé's uitstraling, leid enkele Walk on Water koopt zijn eer terug voor de enorme mate van coherentie die het gebruikt, vooral met teksten als It’s the curse of the standard / That the first of the Mathers geplaatste schijven / Altijd op zoek naar het vers dat ik nog niet heb gespuugd / Zal deze stap gewoon weer een misstap zijn?
Eminems toewijding aan het vernielen van microfoons zoals Robert Mueller kan nooit in twijfel worden getrokken, maar de productiekeuzes blijven een raadsel. Als hij niet baadt in vaag zichtbare rockmonsters zoals Joan Jett and the Blackhearts 'I Love Rock' n 'Roll of The Cranberries' Zombie (respectievelijk op Remind Me of In Your Head), pint hij zijn geïntensiveerde teksten meestal op mechanische platen van assemblagelijn pop hybriden. Op papier klinkt het als het winnende lot van 2002 dat we nooit hebben weggekrast als Just Blaze en Alicia Keys meewerken aan een lasterlijke laster van een asinine president. Toch schiet Like Home tekort. De smetteloze pianodribbel leidt terloops tot het patriottische crescendo voordat het een stralend Keys-refrein afdekt. Toch komt het niet in de buurt van de impact van zijn solo BET Hip Hop a capella freestyle (dat nog steeds rechtvaardigt een reactie van Donald Trump).
Sonisch, Opwekking betekent vooral dat het Eminem / Alex da Kid-tijdperk - en alles wat het heeft beïnvloed, zijn beloop heeft gehad in termen van het afleveren van ontroerende records. 2010's Herstel geboren de alom succesvolle Houd van de manier waarop je liegt en heeft toondoofplaten uitgebraakt in pogingen om het succes sindsdien te dupliceren. Wanneer je de hedendaagse verontschuldigingen verwijdert die de kern van Bad Husband verbrijzelen, blijf je achter met zijn vorige dagboekaantekening die te horen was op de Mockingbird uit 2004 - zonder de oogverblindende melodie.
Op Need Me is Em gedegradeerd tot een gast op zijn nummer, dankzij P! Nks forse passievolle verzen bovenop een georkestreerd circus van basdrums en luidruchtige arrangementen. En dan is er het ongefilterde Untouchable, waar Em bevestigend laat zien waar hij staat in termen van de raciale kwalen en het blauwe leven van dit land, onzin (sorry, passieve conservatieven!), Maar de vieze samenstelling van het nummer geeft meer aandacht aan het gebrek aan ritme dan de boodschap.
pusha t dromen die geld kan kopen
En de overkoepelende keuze om platina-popsterren aan te boren voor hulp is geen misdaad - maar als ze er niet in slagen om het beste van hun individuele talenten te combineren, is er zeker gevangenisstraf nodig. Elke Top 40-gasthaak voelt aan als een ingestuurde envelop zonder voldoende spuug om het pakket vast te zetten. Kehlani's kenmerkende nauwgezette vocalen worden ernstig onderbenut op Nowhere Fast. Zelfs haar generieke Ashes die in de lucht blazen / Onze wereld staat in brand, maar het kan ons niet schelen dat lijnen roodgloeiende kreken toevoegen aan een al brandende stapel van een baan. Ed Sheerans verschijning op River is niet minder koekjesversnipperaar dan de rest van de batch, maar hij wordt wel gepositioneerd om te schitteren over de zelfhaatdragende, ruminatieve grunge-track.
Rapper trapt fan in het gezicht
Hoewel de koppige beslissing van Em om met de stroom te experimenteren, van harte moet worden gerespecteerd, verhult het niet dat hij geen nieuw territorium in kaart brengt, althans lokaal. Maar het zijn grotendeels de vernieuwingen van vergane glorie waar hij het hardst op weg is. Op het hypnotiserend geproduceerde Framed, trekt Marshall het hockeymasker aan omwille van vroeger en haalt hij moorddadige fantasieën uit die, voor beter of slechter, het meest in-pocket rijmmoment van het album bevatten.
Noem de filler track Beledigd de Rap God vervolg alles wat je wilt, maar de tralies van woede verweven met de gedempte hoornlus van Illa Da Producer bevatten de album's meest echte blauwe hiphopmoment . En wanneer hij zich in zijn door drugs veranderde psyche stort om te spreken over zijn grootste liefde - zijn dochter Haile Jade - stapt de altijd betrouwbare DJ Khalil naar de plaat op Castle met een verduisterd geluidsbed van macabere gitaren en dodelijke drummarsen met de albums van het album meest vintage Eminem-moment.
Probeer even verbeeldingskracht en empathie te gebruiken en begrijp hoe het is om op dit moment Eminem te zijn. Ontdoe je van alle rijkdom, succes en onderscheidingen verdiend door een hiphoplegende die de betere kant van de 50-jarige nadert en je zult beseffen hoe een album eruit ziet Opwekking is zelfs gemaakt. Nee, de LP realiseert zich nooit de definitie van de titel, maar echte fans zijn niet geabonneerd op een klassieke mentaliteit. Ze houden hun helden verantwoordelijk voor hun tekortkomingen, maar wijzen de hele inspanning niet af. Mr. Mathers heeft dat recht opnieuw verdiend met weer een te redden stuk muziek. Groet.
