2,5 van de 5- 3,46 Gemeenschapsbeoordeling
- 89 Heeft het album beoordeeld
- 44 Gaf het een 5/5
Je zou naar het laatste nummer op Odd Future's moeten gaan The OF Tape Vol. 2 om de climax van het project te bereiken. Dat moment is natuurlijk de rijmende terugkeer van Earl Sweatshirt naar de collectieve Odd Future-fold op Oldie, hij kraakt de wazige, hypnotiserende beat kort na zeven minuten en zegent het met een ingetogen maar intelligente uitvoering. De laatste tijd heeft het rumoer over Earl's terugkeer de Odd Future-hype-machine in de schaduw gesteld, en Earl's schaduw heeft twijfel doen rijzen over de aantrekkingskracht van Tyler, de Schepper tykes nu hun persona van dreiging is afgestompt. The OF Tape Vol. 2 helpt hun zaak niet: zonder constant een sfeer van controverse over hun bewegingen op te roepen, kan Odd Future beslist saai klinken.
De 17 nummers die aan Oldie voorafgaan zijn een mengelmoes van stijlen en line-ups; ze zijn willekeurig op een ondoelmatige manier, met bemanningsleden die schijnbaar tegen elkaar zijn schoen gehoornd en de nummers uitgerold zonder na te denken over hoe het mixtape-slash-album als geheel speelt. (De overgang tussen Hodgy Beats en Tylers industriële en abrasieve P in Frank Ocean's grotendeels a capella Sneeuwwitje is ofwel slecht beoordeeld of gewoon vervelend.) Toen Odd Future voor het eerst werd opgepikt door de mainstream, was dit soort dingen geen probleem . Door zichzelf te positioneren en te promoten als bedreigingen van het publiek en de industrie, zorgden ze ervoor dat de focus lag op de shenanigans en de achtergrondverhalen, niet op de muziek. Maar nu hebben ze zich in hun rol aan het firmament van de popcultuur gevestigd (ze hebben een Adult Swim-show!) Die aura van opwinding is gedoofd, waardoor hun muziek kaal en te vaak flauw en flauw is gebleven.
Earl's couplet over Oldie heeft terecht de krantenkoppen gehaald, maar er is een goudklompje in Tylers rap op hetzelfde nummer dat meer vertelt over de huidige benarde situatie van Odd Future. Hij klinkt oprecht als hij rapt, dit is voor de provence in de buitenwijken / En de blanke kinderen met nigga-vrienden die het n-woord zeggen / En degenen die raar werden genoemd, flikker, bitch, nerd / 'Cause you was into jazz , kattenkatten en Steven Spielberg. Maar net als Odd Future zelf, is er een beetje vreemd of buitenstaander aan de demografische karakters van Tyler. Odd Future heeft de online hype-machine uitstekend ontgonnen om op dit punt in hun carrière te komen - nu moeten ze zich concentreren op het bewijzen van hun muzikale waarde op de ouderwetse manier.
