4,0 uit 5- 4,59 Gemeenschapsbeoordeling
- 39 Heeft het album beoordeeld
- 30 Gaf het een 5/5
Van die Mobb Deep shit zei ik ‘dunny. ' Dat is Danny Brown, de schrille, wildharige Detroit-rapper die als gast op het nummer Oh Hail No spuugt naast de onhandelbaarste van Crown Heights, Mr. Muthafuckin ’eXquire. Browns regel verschijnt halverwege zijn vers. Het is niet zo oorverdovend als, laten we zeggen, zijn opscheppen over het feit dat hij Inspector Gadget is met de ratel, maar het resoneert als een knusse sleutel om Kanker 4 te genezen , De P's derde soloalbum. Nadat je de klompjes Rap-nerdery of nostalgie hebt uitgekozen - in dit geval geheimzinnige Queensbridge-jargon van een bepaalde vintage - wordt het album minder bepaald door de kracht van zijn angstaanjagende productie en begint het meer te klinken als de lyrische en ritmische overpeinzingen van een hiphopjunkie van in de dertig.
Deze sluwe knipoogjes naar rapnummers van de afgelopen jaren peperen het album: A Camu Tao vocal grab stuwt The Full Retard voort, een piano-riff die loskomt als een bastaardrelatie met Kool G Rap & DJ Polo's Road To The Riches pulseert door Drones Over BKLYN, terwijl hoornsteken het meest memorabel zijn gehoord tijdens de Bridge Wars, de Moordenaar Mike -bijgestaan Harder kouder. Tekstueel blijven El's rijmpjes stekelig - ik was eerder mijn lul in zuur dat je vraagt wat je ervan vindt, biedt hij op een gegeven moment beleefd aan - maar zendt ook de oversized gouden touwambassadeur Slick Rick om arrogant te adviseren om de ballen te likken. Er is zelfs een nummer dat, afgezien van oude taalkundige wortels, genoemd lijkt te zijn naar een Big Shug 12-inch, The Jig Is Up.
Natuurlijk kun je praten over de gebruikelijke clichés die worden uitgebraakt in recensies van elk El-P-project - dichtgelaagde dystopische beats! Sci-fi concepten! Een nummer met Paul Banks van Interpol dat voorbestemd lijkt om geliefd te zijn bij Indie Rock-kinderen! - maar Cancer 4 Cure's essence lijkt zich meer te presenteren als een album voor mensen die hun leven hebben ingebakerd in de liner notes van hiphopmuziek. Hoe elitair het ook mag lijken, het is een rapalbum dat beter klinkt als je het grootste deel van de Gang Starr Foundation mag noemen. Schouderophalend.
