4,0 uit 5- 4.90 Gemeenschapsbeoordeling
- 10 Heeft het album beoordeeld
- 9 Gaf het een 5/5
In deze tijd van internet is het zeldzaam om een winkel binnen te lopen en een album te kopen zonder ooit de artiest (en) te horen. Veel minder als je voor een grote site schrijft en je elke week tientallen albums per post ontvangt. In 2001 keek ik naar het laatste nieuws in mijn plaatselijke platenwinkel toen ik het zag Cunninlynguists Zal rap voor eten. Hmm, slimme naam, slimme titel en dope albumhoezen. Waarom niet? Bedrogen sinds Cub Scouts is sindsdien mijn volkslied. Een paar jaar later is het zuidelijke duo (en vaak trio) een van de meest besproken groepen op het indy-circuit.
Deze buzz is grotendeels op de hielen gekomen van producer / presentator Kno. Of moet ik gewoon producer zeggen Kno sinds de grappige blanke jongen uit Kentucky zijn microfoon heeft opgehangen voor alles behalve één couplet Een stukje vreemd. Dit is jammer als Kno is een zeer humoristische emcee, en hij lijkt alle gelach met zich mee te hebben genomen Een stukje vreemd is een verdomd serieus album. Dit is een zeer merkbare verandering nadat hun eerdere inspanningen minstens half belachelijk waren. Meneer SOS, die erbij kwam Diaken en Kno voor Zuidelijke ondergrond, is nu terug naar zijn solocarrière bij Natti van Seks mensen hem vervangen.
Een van de redenen waarom het album misschien geen humor bevat, is de sfeer die wordt bepaald door de uber-producer. Een stukje vreemd, toont in ieder geval de ongelooflijke rijping van een van de beste beatsmeden van hiphop. Zie gewoon de dramatische sleutels van Niets te geven of het geluid van de gitaren op de prachtige Cee-Lo die werd bijgestaan Ingestort. Het is het vuurgooien hellevuur dat steelt echter deze show. Overeenkomend met de sonische ernst is Diaken en Natti persoonlijkheid geven aan Kno's stemmingen. Amerika houdt van gangsters verkent Amerika's fascinatie voor geweld Hersencel duikt in die mensen die mentaal of fysiek opgesloten zitten. Tonedeff helpt een handje De poorten, een ongelooflijke zonde geschil aan de poorten van de hemel met Diaken.
Een ding dat niet is veranderd, is dat hun album weer vol uitstekende muziek staat. Of het nu zijdezacht is Zandloper, de Pete Rock’ish Mooi meisje of de onsterfelijke techniek bijgestaan Weet nooit waarom. Voor velen zal dit album een teleurstelling zijn, want het is niet wat ze hadden verwacht. Anderen zijn misschien verbaasd over hoeveel ze zijn gegroeid in de loop van drie albums. Nummer voor nummer, het is niet beter dan hun laatste poging, of misschien hun eerste, maar als een samenhangende poging van voor tot achter hebben ze zichzelf overtroffen.
