3,4 van de 5- 4.18 Gemeenschapsbeoordeling
- 17 Heeft het album beoordeeld
- 12 Gaf het een 5/5
Het feit dat Yelawolf zijn toevlucht heeft genomen tot het laten vallen van gratis muziek direct na zijn laatste release (2015's Liefdesverhaal ) spreekt over het kruispunt dat zich in deze fase van zijn carrière splitst in de richting van het pad van stagnatie en optimisme. Zijn merk van country-twanged rapnummers is tegenwoordig niet bepaald een trendy handelsartikel, maar het unieke karakter maakt de artiest en Catfish Billy heeft er genoeg van. We zijn ook nauwelijks verwijderd van zijn verloren strijd om de Confederate Flags hoog te houden, maar ach, geen superheldenverhaal is compleet zonder aanvallen van de underdog te zijn. Met zijn nieuwe aandeel in de hotel zaken ( Huis van het eindeloze leven voor degenen die van acroniemen houden), spuugt de Alabama-rebel veel whisky, angst en melodieuze humdingers die allemaal het begin lijken te betekenen van een permanente heropleving.
Deze laatste Slumericaanse uitrol bevat niets dat in het gehoor ligt zoals singles uit het verleden, zoals de oprechte Tennessee Love of een van de opvallende selecties uit zijn My Box Chevy-serie, maar zelfs in een meer vrij stromende gemoedstoestand is er geen reden om te schrijven van de Eminem-protégé binnenkort. Op papier zal het grijpen van zijn mede-achterlandbroer Bubba Sparxxx voor een duet vooroordelen creëren van een goede 'ol boy filler', maar de nieuw ondertekende Slumerican voegt een onderscheidende smaak toe aan Be Yourself, ingeklemd tussen Yela's machinegeweervuurzang over het negeren van de in- menigte. Productietechnische, welluidende bluesachtige folkhybriden doordrenkt met uptempo bas domineren de zeven nummers tellende release, met als meest aantrekkelijke van het stel het projectanker Good Love. De minst aantrekkelijke, EP-opener Supersonic Alley Cat, is vier minuten van vluchtige gitaarstrums en opbouwend crescendo, om in de laatste 30 seconden te worden verstoord met een witte ruis-blitzkrieg van Yelawolf-vervorming.
Ook al zijn korte projecten tegenwoordig allemaal razernij, hotel staat niet genoeg tijd toe voor de EP om een goede context te ontwikkelen en het dient als een ongelukkig medium voor Catfish Billy om wat agressie los te laten van wat klinkt als een verzameling nummers die niet pasten bij de reikwijdte van een groter project, maar toch waren fatsoenlijk genoeg voor openbare consumptie. Hij besteedt een groot deel van de tijd aan het uithalen van een ondankbare vrouw, zoals te horen is op You Should Have Known (hoogstwaarschijnlijk geïnspireerd door Febe Dobson ) of het zadel verplaatsen nadat je weer op de wagen bent gestapt, is geen optie (zie Someday, compleet met een Bob Seger-sample dat de vurige teksten accentueert die zijn geschreven met een pen gedrenkt in bloed en maneschijn).
De sombere ondertoon van Yela's nieuwe EP is geen sterke indicatie dat een proclamatie van het Jaar van de Wolf gerechtvaardigd is, maar hij laat ook geen ruimte om zijn passie in twijfel te trekken als het gaat om zijn artistieke expressie. Kom maar op Vuurproef .
21 savage reageert op 22 savage
