3,9 uit 5- 2.09 Gemeenschapsbeoordeling
- elf Heeft het album beoordeeld
- twee Gaf het een 5/5
Op dit moment is het veilig om te zeggen dat Migos op de rand van overbelichting staat. Terwijl ze de Billboard Top 40 veroverden, werd Offset de helft van het heersende machtspaar van Hip Hop en versterkte het de A-lijststatus van zijn groep. Maar deze alomtegenwoordigheid heeft zich niet noodzakelijk vertaald in artistieke consistentie. Terwijl Cultuur II was een opgeblazen ramp gevuld met D-kantjes, voelde Quavo's recente soloalbum op dezelfde manier overvol. Gelukkig het solodebuut van Takeoff De laatste raket is een welkome verandering van tempo; het is beknopt, amusant en er wordt af en toe geëxperimenteerd dat eraan herinnert waarom het trio überhaupt zo succesvol werd.
De laatste raket is een los conceptalbum dat in dezelfde geest als Weezy's buitenaardse alter ego, Hip Hop glamour en succes presenteert als buitenaards en buitenaards. Albumopener Martian trapt af met een omroeper die een letterlijke start uitzendt. En als de raket eenmaal in de ruimte is, begint Takeoff opschepperige tralies te laten vallen over een dreigend, springerig ritme. Dit loopt over in She Gon Wink, een sleeper-groove met een sterk refrein van Quavo.
Afgezien van Quavo, is het project schaars in functies. Bij afwezigheid van zijn groepsgenoten heeft Takeoff een gestroomlijnde aanpak gekozen met sommige nummers die nog geen drie minuten bereiken. Deze beperking verhoogt een plechtig nummer als None To Me omdat het ervoor zorgt dat een donker thema niet wordt vertroebeld door tegenstrijdigheden. In hun catalogus hebben Migos ongegeneerd blingesthetiek gevierd. Dit nummer dient echter als een nihilistische verkenning van de doe-het-voor-de-gram-levensstijl. Tijdens de refreinen bespreekt Takeoff dat designerkleding niets voor hem is, omdat materiële rijkdom alledaags wordt. Ondanks het feit dat hij de gemiddelde opschepperij lijkt, begint hij later over verraden te zijn door zijn eigen broer: mijn broer heeft mij vervangen voor dode jongens / Kan ze niet in het gezicht kijken omdat hij rode ogen heeft / Verre van ik weet het, hij een demon / Toen ik erachter kwam dat hij plannen maakte.
Een ander hoogtepunt is de lead-single Last Memory, een luchtige, luchtige track geproduceerd door MonstaBeatz. Takeoff vertoont een indrukwekkend bereik in zijn flow, gaande van woest en energiek tot nonchalant gemompel binnen enkele seconden. Naast nummers gevuld met nieuwe sonische texturen en thema's, zijn er tal van ongecompliceerde knallers zoals Lead the Wave en Vacation.
De kwaliteit van het album is in het laatste kwartaal echter sterk gedaald. Zowel Soul Plane als Bruce Wayne voegen niets nieuws of inventiefs toe aan de ruimtevaartformule. Maar Infatuation, een popnummer met Dayytona Fox, is een onverwachte, luchtige curveball. De artiest uit Atlanta neemt een pauze van de trap-levensstijl om een romantische ode te rapen over sponsachtige, groovende synths.
Met zijn beknoptheid en het nemen van risico's, De laatste raket slaagt erin de talenten van Takeoff te illustreren. Hoewel er geen regelrechte knaller en opvulling is, dient dit soloalbum als een sprankje hoop op de levensduur van het huidige favoriete trio van Hip Hop.
