4,4 uit 5- 5,00 Gemeenschapsbeoordeling
- eenentwintig Heeft het album beoordeeld
- eenentwintig Gaf het een 5/5
Het is moeilijk voor te stellen hoe een MC die zo tekstueel elite is als Skyzoo gefocust blijft in de hedendaagse muziekindustrie. Gelukkig voor het genre blijft hij weelderige, lyrische meesterwerken creëren die even gelaagd en complex zijn als aangrijpend en onmiddellijk.
Zijn laatste - een gezamenlijke LP met Pete Rock getiteld Retropolitaans - blaast het stoffige geluid van de Gouden Eeuw tot leven en werpt een schijnwerper op de cultuur die New York City verloren is gegaan door gentrificatie.
Het project met 12 nummers is een liefdesbrief aan zijn geboorteplaats, compleet met een overvloed aan referenties en beelden geïnspireerd door het Mekka. Veel daarvan zijn smaad om over je hoofd te gaan als je het niet weet. Hij verwijst bijvoorbeeld zijn pengame naar dat van iconische graffitischrijver Schema op Carry On Tradition, of een rijm dat de beroemde jazzmuzikant uitschreeuwt Kanonskogel Adderley op Hometown.
Er is zelfs een verwijzing naar de legendarische Willies Burgers in Harlem - een eetcafe dat vereeuwigd is in de openingsscène van Volledig betaald .
Dat wil niet zeggen dat de LP een zonnige wandeling door herinneringen is. Het helderste moment van het project - de ontzagwekkende vintage It’s All Good - beschrijft bijvoorbeeld dat de politie het doelwit was na de begrafenis van Chinx. Hij geeft verder details over hoe hij wordt lastiggevallen door de politie zo jong als 12 jaar oud op het nummer One Time met Raheem DeVaughn.
Onrechtvaardigheid en blokkering van het leven zijn allemaal elementen die de cultuur vormen die hem heeft gecultiveerd - en andere die zijn ontstaan tijdens een eindig tijdperk in de geschiedenis van de stad. Wat zo mooi is aan deze LP, is hoe universeel herkenbaar hij is.
Gentrificatie is niet beperkt tot de vijf stadsdelen. Het is een wijdverbreid probleem dat Sky zelf opmerkte in een interview met HipHopDX dat hij tegenkwam tijdens zijn muzikale reizen door het land.
Het project gaat echter niet over het onderwerp. Het is smaakvol geweven in het tapijt van de LP, dat Pete Rock kookt vanuit een productiestandpunt. Hij komt zelfs door met een vers over de ode aan flitsende juwelen van weleer, Truck Jewels.
Het doorbreken van de balken op deze LP is een oefening die je een heel boek zou kunnen overspannen. Sky wikkelt punchlines in dubbele begrippen en begraaft die onder soms obscure referenties die subtiliteit smeken om onderzoek om hun genialiteit te waarderen. Zijn gastenlijst is kort, maar indrukwekkend - zoals het Griselda-trio en Elzhi op Eastern Conference All-Star.
Albums zoals Nas 'onmiskenbare klassieker Illmatic en die van Pete Rock Mecca & The Soul Brother bloeide vanwege zijn ongegeneerde vermogen om het leven in zijn wereld te articuleren zonder enige gimmicks voor te schrijven. Retropolitaans voelt als een moderne versie. Het geeft een retrospectieve context (en een sonisch tweede leven) aan de cultuur van het oude New York op een toegankelijke manier waardoor niemand zich buitengesloten voelt.
Opgemerkt moet echter worden dat er productief gezien een gebrek is aan enveloppe-pushing. Pete's beats houden het project stevig geplant in het Boom-Bap-rijk, doordrenkt van een smaakvolle hoeveelheid nostalgie maar met weinig variatie buiten de NYC-telescoop. Hoewel dit de LP effectief van de radar kan houden voor sommige jongere luisteraars, is het nooit echt het punt geweest van een Skyzoo-plaat.
Het is een lyrische aangelegenheid, die niet voor iedereen is weggelegd. Voor luisteraars die rappity-rap-rappers mijden, stellen de cadans en flow van Sky je in staat om verschillende afhaalrestaurants te hebben, afhankelijk van je kennisbasis.
Of je nu een oud hoofd bent dat niet meer verliefd is geworden op hiphop of een nieuw hoofd dat op zoek is naar een nieuwe waarde aan referenties om je door Wikipedia-konijnenholen uit de geschiedenis van NYC te leiden, dit album is een juweeltje.
