3,7 uit 5- 3,54 Gemeenschapsbeoordeling
- 13 Heeft het album beoordeeld
- 4 Gaf het een 5/5
De hardst werkende man in hiphop heeft zijn muziekaanval niet laten vallen sinds hij vorig jaar uit de gevangenis kwam. Gucci Mane's maling na de gevangenis doet denken aan die van 2Pac, zij het niet op hetzelfde niveau van kracht. Met zijn achtste (ja, achtste!) Vrijlating sinds hij in mei 2016 uit de gevangenis werd vrijgelaten, gaat hij verder met DropTopWop , een samenwerking met Metro Boomin. Het resultaat is een gerichte inspanning die de veelzijdigheid van Gucci en de opmerkelijke chemie van het duo benadrukt.
Metro Boomin vlecht de rijmpjes van Gucc met een klassieke horrorfilm-soundtrack. Elk nummer heeft hetzelfde onheilspellende gevoel dat Gucci's stille dreiging onderstreept. Tho Freestyle is zowel eng als pakkend, met Gucci rijmend op een beat die doet denken aan het hum-waardige thema van Tetris. Compatibiliteit bereikt zijn hoogtepunt op Dance with the Devil, een snit waarin Gucci met een griezelige, hoge stem spuugt over de verleidingen die gepaard gaan met roem en fortuin terwijl Boomin zijn flow accentueert met een griezelige baslijn die lijkt op het thema uit Halloween . Deze productie zorgt voor een samenhangende sfeer die geeft DropTopWop dichtbij-20/20 focus.
Veelzijdigheid zit niet in de inhoud, maar in de levering van Radrick Davis. Hij rapt op indrukwekkende wijze door Met Gala en behoudt een uitstekende rijm continuïteit op Finesse the Plug Interlude: A conniver, a gier, een plug verachtster, een financieel adviseur, ik maak je wijzer. Het rijm duurt tweederde van het couplet en is een zeldzaam moment van lyrische bekwaamheid. Hij wordt ook conceptueel op Tho Freestyle, wat Gucci echter op betoverende wijze de meeste maten met het woord afdekt. Wat Gucci zegt is niets nieuws, maar zijn gevoel voor afwisseling houdt het album fris. Dit is vooral indrukwekkend omdat Gucci de baren bijna geheel alleen afhandelt, behalve Both Eyes Closed met 2 Chainz en Young Dolph en Loss 4 Wrdz, naast Rick Ross.
DropTopWop is wijs in zijn beknoptheid; het eindigt na 10 nummers. Maar zelfs dat waren misschien twee nummers te veel. Bucket List merkt dat Gucci geen verbinding kan maken met een ander conceptnummer, omdat een verklaring van zijn levensdoelen snel moe wordt. En de eerder genoemde Loss 4 Wrdz dient als een gewone manier om zo'n intimiderend album af te sluiten. Het is als een film met een geweldige eerste en tweede akte die teleurstellend afloopt in Act 3.
DropTopWop is Gucci La Flare in zijn essentie: lijzige misdadigerspraat, gemoedelijke opschepperij en huiveringwekkende, sombere productie. Als je op zoek bent naar eersteklas lyriek, zit je in de verkeerde stratosfeer. Guwop kiest voor hetzelfde eenlettergrepige woord om een couplet te beëindigen in plaats van een rijm, en is elementair in zijn detail. Laat de top van deze haters vallen, want de druppel in de weg rijmt hij op een pijnlijk simplistische manier op de teleurstellende 5 Million Intro. Bijna niemand stemt echter af op Gucci Mane voor edelstenen van wijsheid of meeslepende bars. In plaats daarvan wordt de charme van de East Side Santa nog steeds gevonden in zijn humor en aanstekelijke formuleringen. Rijmpjes als Four bitches proberen dit te slikken / Ik heb het gevoel dat ik vecht tegen een octopus, op Met Gala, veranderen alledaagse thema's zoals groupie fellatio in momenten van hilariteit. Gucci vindt een vriend in eenvoud en zet zijn talent voor haken voort. Both Eyes Closed heeft een melodieuze hook die dagen en dagen in je hoofd blijft zitten. Zijn voorliefde voor gedenkwaardige muziek compenseert een gebrek aan behendigheid en geeft DropTopWop een sterk gevoel voor uniek kunstenaarschap.
