4,0 uit 5- 4.52 Gemeenschapsbeoordeling
- 27 Heeft het album beoordeeld
- eenentwintig Gaf het een 5/5
Aan Busta Rhymes ' E.L.E. (Extinctie-evenement): The Final World Front waarschuwde de bonafide hiphoplegende de luisteraars voor de donkere tijden die zouden komen. Het is alsof Busta de gebeurtenissen voorafschaduwde, want in de 22 jaar sinds dat album heeft de wereld een groot aantal catastrofale gebeurtenissen meegemaakt. Met zijn nieuwste album, Uitsterven Level Event 2: The Wrath of God , Busta is terug in topvorm om luisteraars te waarschuwen voor een nieuwe naderende ondergang als de zaken niet in orde zijn.
Uitsterven Level Event 2: The Wrath of God heeft lang op zich laten wachten voor de 48-jarige MC. Busta begon in 2009 voor het eerst aan het album te werken en kondigde het vier jaar later aan. In 2014 pakte Busta drie singles uit - Twerk It met Nicki Minaj, Thank You met Q-tip , Lil Wayne en Kanye West en Calm Down met Eminem - bovenop het album plagen in verschillende interviews. Helaas raakte het album in de zomer van dat jaar in de vergetelheid toen Busta afscheid nam van Cash Money Records.
Snel vooruit naar 2020, en Busta heeft zijn meest eerlijke en trouwe album sindsdien E.L.E. (Extinctie-evenement): The Final World Front . Aan E.L.E. 2 , Busta is zo luid en bombastisch als altijd en gaat terug naar een tijd waarin hij klonk alsof hij het leuk vond om muziek te maken. Hij duikt in verschillende onderwerpen op dit album, waaronder het einde van de wereld, zwarte trots en uitdagende blanke suprematie terwijl hij die kenmerkende Busta Rhymes-chaos levert.
Het album begint met een onheilspellend gesproken woord dat de luisteraars herinnert aan de huidige toestand van de planeet, terwijl Busta wordt gepositioneerd als de messias die de wereld zal redden van totale vernietiging. De intro sijpelt vervolgens over in een prachtige omslag van Nas ’The World is Yours, waar Busta bars ruilt met een verjongde Rakim en de basis legt voor wat er gaat komen op deze volgepakte 22-track-inspanning.
Busta klinkt niet als een 48-jarige die probeert een rap comeback te maken E.L.E. 2 . In plaats daarvan is het alsof hij geen beat heeft gemist als hij zijn gelaagde stromen verbindt met de gelikte, op de Oostkust geïnspireerde productie uit de jaren 90 van Nottz, 9th Wonder, DJ Premier en meer. Het is acht jaar geleden dat Busta een compleet oeuvre liet vallen, en daarom is de huidige generatie Hip Hop-luisteraars misschien niet bekend met de legendarische MC. Maar met zijn vermogen om de klok zo efficiënt terug te draaien E.L.E. 2 krijgen nieuwe luisteraars een perfecte introductie tot Busta Rhymes en zijn alter ego, Bussa Bus.
Een van de wildst klinkende nummers van het album die vintage Bussa Bus perfect belichaamt, is Strap Yourself Down. Daarop vertoont de veteraan zijn stem zoals hij vroeger deed, over een luide, chaotische boom-bap-beat geconstrueerd door Pete Rock en wijlen J Dilla. Op de Bell Biv Devoe-geassisteerde Outta My Mind, levert Busta een knaller met vurige bars die gemakkelijk een plaats op een clubafspeellijst zouden hebben gevonden.
Er zijn onderdelen op E.L.E. 2 waar Busta in een zak kruipt en zich in zijn kont ramt alsof hij nog steeds de 24-jarige is die de deur wagenwijd open schopte toen hij zijn debuut maakte in 1996. The Purge, True Indeed, Boomp! en Slow Flow met wijlen Ol ’Dirty Bastard laat zien waarom zoveel mensen Busta beschouwen als een van de slechtste tekstschrijvers aller tijden met zijn duizelingwekkende woordspelingen en ingewikkelde metaforen.
Enkele van de beste momenten van het album komen van de gastfuncties die Busta oproept om hem te helpen. Chris Rock zet op hilarische wijze de toon van het album door verteller-taken op zich te nemen, en Rapsody blijft haar BET Hip Hop Lyricist of the Year-prijs verdedigen op Best I Can terwijl ze bars ruilt met Busta over echtscheiding en co-ouderschap. Kendrick Lamar steelt de show met een zeldzaam, complex couplet over Look Over Your Shoulder, en Q-Tip demonstreert de uitstekende chemie die hij heeft met Busta op Don't Go.
Een ander ding dat E.L.E. 2 zo goed doet, verbindt het apocalyptische thema met de huidige gebeurtenissen die ons land vandaag teisteren. Busta heeft plezier als hij wild aan het rappen is op alle verschillende beats, maar hij schittert als hij terugkeert naar de realiteit om zijn luisteraars te onderwijzen. Het bewijs daarvan komt op het inspirerende titelnummer, waar Busta Louis Farrakhan inschakelt voor een ontroerende monoloog die de zwarte stem verheft.
De moorden op Breonna Taylor, George Floyd en talloze andere zwarte mannen en vrouwen hebben het land wakker geschud met het sociale onrecht dat diep geworteld is in de bodem van het land. Busta maakt er een punt van om daarop te focussen op tracks als Freedom? waar hij vraagtekens plaatst bij de moorden en politiegeweld, of Satanisch, waar hij het idee aanpakt van geheime genootschappen en mensen die het geloof de rug hebben toegekeerd om zich over te geven aan hun destructieve ondeugden.
Zo goed als Uitsterven Level Event 2: The Wrath of God is, het is verre van perfect. Er zijn punten waarop Busta had kunnen wachten om te experimenteren met zijn geluid toen hij modernere trapbeats op platen als Oh No en The Don & The Boss met Vybz Kartel op zich nam. En hoewel hij in staat was om de klok op een paar nummers terug te draaien, miste hij zijn doel met de door Mariah Carey geassisteerde Where I Belong, waar het duo gedateerd klinkt alsof ze 2003 nooit hebben verlaten.
Al met al, Uitsterven Level Event 2: The Wrath of God is een welkome aanvulling op de uitgebreide catalogus van Busta Rhymes. Met de verschillende functies, beats en onderwerpen die op het album te horen zijn, zijn er veel ontroerende stukken en in veel opzichten is het een rommelig, chaotisch album. Maar Busta vindt een manier om clean-up-man te spelen en een artistieke synergie te creëren tussen de ruckus - een bewijs van een kunstenaar die gedurende drie decennia alle soorten mensen en geluiden samenbracht om een verenigd oeuvre te creëren.
Als dit het laatste album van Busta is, is het een passende afsluiting van een 30-jarige carrière, en als dat niet het geval is, zullen luisteraars wachten om te zien wat er gaat komen in dit heldere, nieuwe tijdperk voor Busta.
