Gepubliceerd op: 1 juni 2018, 12:36 uur door Riley Wallace 4,5 van de 5
  • 4.44 Gemeenschapsbeoordeling
  • 25 Heeft het album beoordeeld
  • 19 Gaf het een 5/5
Cast uw beoordeling 42

Voor degenen die het weten, Black Thought is het grootste deel van de afgelopen twee decennia een van de meest consistente artiesten geweest. Zijn Funkmaster Flex freestyle leek te bevestigen wat velen al jaren beweren: Tariq Trotter is een beest en hem weglaten uit gesprekken met toptekstschrijvers zou gelijk staan ​​aan godslastering.



Als lid van The Roots werd zijn tandenstoker-on-point lyriek beschouwd als een ander instrument dat bijdroeg aan de algehele sfeer van de band - hij plaatste zichzelf nooit boven de groep. In 2018 brak Thought echter uit, niet als een speelfilm, maar als een eenmansact, en om tal van redenen zijn eerste solo-optreden in Streams of Thought Vol. 1 is een van de meest opwindende dingen die hiphop in lange tijd is overkomen. Tekstueel tenminste.



Zittend aan een snack ter grootte van vijf nummers - The Styles P Making A Murderer werd uitgebracht in 2016 - innoveert de gezamenlijke EP met producer 9th Wonder & The Soul Council (met een speciale knipoog naar Khrysis) door vast te houden aan individuele sterke punten. Met de soulvolle productie van 9th die de plaats inneemt van The Roots, en functies die complimenteren zonder ondermaats te presteren of in te halen, levert het project een gezonde dosis sociaal bewustzijn, opschepperij en zelfs een beetje subtiele schaduw op.








Hoewel het een extreem korte luisterbeurt is, valt er veel te ontdekken. Dostojevski ziet bijvoorbeeld dat Thought cerebrale repen ruilt met Rapsody. Een licht maar krachtig nummer als Written zonder een ghostwriter om het voor mij te schrijven, zou een luisteraar gemakkelijk kunnen afleiden van het feit dat het nummer is vernoemd naar de Russische filosoof en schrijver Fjodor Dostojevski. Nog dieper, de worstelingen van de hoofdpersoon uit het meest opmerkelijke werk van Dostojevski Misdaad en straf (waarnaar de gedachte verwijst) lijkt sterk op dezelfde stijging van armoede die in zijn eerste vers wordt beschreven.



Het genie hier is dat een luisteraar die verbinding niet hoeft te maken om het nummer meerdere keren te beluisteren. Alleen al het feit dat twee mensen zo'n verschillende ervaring kunnen hebben bij het luisteren naar een vers, is verbijsterend.

Zonder enige refreinen, commerciële kost, een algemene conceptuele visie die de streamingboerderij actief speelt, straalt het project authenticiteit uit. Maat voor maat en maat voor maat, Streams of Thought Vol. 1 is een hypervoorbeeld dat de argumenten voor een algehele sfeer boven bars niet absoluut hoeven te zijn.



Black Thought wordt terecht beschouwd als een model voor wat hiphopfans kunnen (en moeten) verwachten van MC's die hoog in het vaandel dragen. De enige fout van het project is dat de lengte ervan verhindert dat de vijf bijna onberispelijke platen echt van de grond komen.

Er zijn geen trucs, geen pluisjes, geen onzin. Nu, waar is de hel Vol. 2 ?