4,0 uit 5- 4.79 Gemeenschapsbeoordeling
- 53 Heeft het album beoordeeld
- 48 Gaf het een 5/5
Vaak leiden nostalgische emcees en rapfans een gefrustreerd muziekleven. Veel muzikanten uit de gouden tijd kunnen het talent dat hen succesvol heeft gemaakt niet heroveren, terwijl sommige nieuwe artiesten zo hard proberen terug te luisteren naar de goede oude tijd dat ze daarbij hun eigen identiteit verliezen. Dit zijn de weinige keuzes waar fans van die tijd aan vastzitten, dus ze merken vaak dat ze ofwel alleen blijven luisteren naar de oudere platen die hen hebben verplaatst, of ongelukkig toegeven aan de nieuwe lichting artiesten waar ze halfslachtig van genieten. Gelukkig brengt The Left - het trio van het jonge productiewerkpaard Apollo Brown, emcee Journalist103 en DJ Soko - de essentie van de oude school terug zonder te bezwijken voor een van deze ondergang.
Amazon.com-widgets Terwijl het grootste deel van Detroit's nieuwe indie-rap-dominantie voortkomt uit een oogst van solo-presentatoren en producers, verandert The Left het door het terug te brengen naar een krachtig driemansweefsel van taken: Brown behandelt beats op wat zijn derde nieuwe project van het jaar is, Journalist103 doet zijn ding op de microfoon, en Soko zorgt voor de enen. Journalist103 doet een opmerkelijke taak door zich niet te laten overstemmen door Brown's robuuste instrumentals, en Apollo slaagt er evenzeer in door zijn microfooncontroller te voorzien van een set geluidsbedden die passen bij zijn intensiteit. Het rijmt verder Gasmasker gaan grotendeels over Detroit's gruis en de compromisloze grime die hiphop wortelt, dus de beats zijn onheilspellend en gespierd, terwijl ze een gevoelvolle kwaliteit behouden - want dat is precies wat er nodig is om te overleven in de stad en in een veranderend rapspel, zonder jezelf te verliezen in het proces. De beukende drums en swingende vocale splitsingen van Chokehold vormen een perfecte aanvulling op de harde rijmpjes, en de humeurige achtergrond van The Funeral weerspiegelt de wrokkige doodswensen van Journalist103 voor inferieure emcees. Velen zullen zoemen over de all-star line-up van Michigan-emcees die hier gastoptredens maken - Paradime, Invincible, Guilty Simpson, Finale en anderen - maar er valt nog meer te zeggen over hoe The Left zelfvoorzienend is als een groep voor het grootste deel van het album.
De vaak gebruikte benadering om de huidige staat van Hip Hop te verdrijven, zorgt meestal voor vergeefse resultaten, maar The Left laat zien en bewijst. Albumopener Gas Mask slaagt conceptueel door de ontevreden rijmpjes van Journalist103 te combineren met een harde Apollo-beat die de zang sampelt die ik niet kan verdragen. Vanaf dat moment gaat de groep verder met het maken van de hiphop waarvan zij, en veel nostalgische rap-hoofden, denken dat deze ontbreekt. Echt Detroit 
en Reporting Live zie Journalist103 die samenwerken met MarvWon en Guilty Simpson om poëtisch te worden over de hoogte- en dieptepunten van hun geboorteplaats, en de gespannen geproduceerde Desperation-kronieken J103 worstelt om muziek te kiezen boven de illegale middelen die de stad doen draaien. Ondertussen gebruiken J103 en Invincible Statistics om te klagen over de wiskundige onwaarschijnlijkheid van een legitiem leven in de binnenstad, en Homage laat een persoonlijke kant zien als J103 geliefden herinnert die zijn leven hebben beïnvloed.
Sommige luisteraars denken dat misschien Gasmasker zou meer veelzijdigheid moeten hebben; want als The Left eenmaal hun groove heeft gevonden, veranderen ze het zelden alleen om een vreemd element aan hun formule toe te voegen. Maar voor anderen zal dit alleen maar bijdragen aan de continuïteit en samenhang van het album. Maar er zijn geen matte nummers, en hoewel de teksten en rijmpjes bij de eerste luisterbeurt verteerbaar zijn, worden ze beter met meer luisterbeurten. Ironisch genoeg, door een essentie uit het verleden te heroveren, verstevigt The Left hun plaats in afspeellijsten en diskwisselaars van de toekomst.
