3,5 van de 5- 4,07 Gemeenschapsbeoordeling
- 56 Heeft het album beoordeeld
- 29 Gaf het een 5/5
De opkomst van jonge emcees uit Californië wordt de afgelopen jaren benadrukt met Blu, Fashawn , Kendrick Lamar en Odd Future lopen voorop. Het is moeilijk om de nieuwe reeks potentiële klanten niet op te merken die het gebied leven geven waar Dr. Dre, Snoop Dogg en anderen deden ooit hetzelfde. Een deel van deze heropleving en heropleving is getoond met de nieuwe release van Jay Rock's Volg me naar huis album, een project met Watts, de vingerafdrukken van Californië.
Niemand trekt de geloofsbrieven van Jay Rock in twijfel, en zijn rijmpjes dienen om de huidige gebeurtenissen in zijn geboorteplaats met duidelijkheid en oprechtheid te vertellen. Aangevuld met zijn diepe, gruizige stem, die doet denken aan Shyne en Game, laat Jay Rock zien dat hij goed thuis is in het straatleven. Code Red, ’Bout That, No Joke and All I Know Is laat dit zien. Hoewel sommigen misschien genieten van het straatgedreven thema, schittert Jay Rock echt wanneer hij met diepte in de hood-verhalen ingaat. Just Like Me valt op door zijn introspectieve karakter. De moraal van het verhaal, bepaalde harten zullen het nooit voelen. Bovendien is hun geest echt verwrongen. Het is een ziekte als ik mijn eigen soort dood, zegt hij over zachte, melodieuze hoorns. Tekstueel, M.O.N.E.Y. laat ook zien dat Rock in staat is tot buitengewoon en slim werk, hoewel fans misschien meer van dit soort lyriek op het album willen in plaats van enkele van de minder geweldige bezuinigingen (Boomerang, 
Westzijde ).
Jay Rocks oor voor beats weerspiegelt zijn lyriek in die zin dat het Cali-centrisch is. Code Red en Elbows doen denken aan Compton's Doctor, met pianotoetsen 2001 terug. Beste uur brengt Miami naar L.A. voor een speelfilm van Rick Ross. Heel mijn leven laat zien dat Rock naar Hollywood kon reizen, met de hulp van Lil Wayne en Will.i.am van The Black Eyed Peas, die Rocks op straat gekweekte rijmpjes een hit leent. Jay Rock kan ook trouw blijven met het instrumentaal achter Hood Gone Love It, waar Kendrick Lamar een handje helpt bij een anthemische banger die elke hood zou kunnen waarderen.
De hoodverhalen zijn keer op keer verteld in Hip Hop. Het mooie ervan zit 'm niet in het herhalen van het onderwerp, maar in de originaliteit en creativiteit waarmee het is gedaan. In het geval van Jay Rock droeg hij de invloed van vroegere West Coast-legendes over, terwijl hij af en toe zijn eigen vleugje flair toevoegde. Een bekwame tekstschrijver met een oor voor beats, er zal zeker meer van hem en zijn kamp komen met meer tijd in het spel. Voor nu, Volg me naar huis is een lowrider-reis naar Californië, met veel ups en downs. Toch hoef je het niet leuk te vinden, want de kap is er dol op.
