3,9 uit 5- 3,50 Gemeenschapsbeoordeling
- 8 Heeft het album beoordeeld
- twee Gaf het een 5/5
Het zou voor niemand echt een verrassing moeten zijn dat Big Sean en Jhené Aiko hun krachten hebben gebundeld voor een volledig project. De twee hebben de afgelopen jaren aan meer dan een paar nummers samengewerkt, die allemaal positieve feedback hebben gekregen, maar wat nog belangrijker is, hun onmiskenbare chemie hebben gestold omdat ze schijnbaar identieke allelen van emotionele intelligentie delen. Grote Sean's Dark Sky Paradise featured I Know en Stay Down, beide met Aiko die haar zwoele vocalen leende. Geen van beide was een groot succes, maar het hielp de diepere, meer intieme aantrekkingskracht van het album te creëren. Hun audiogeschiedenis draait natuurlijk om relaties en de interacties tussen mannen en vrouwen; iets waar beide artiesten het een en ander over weten. TWINTIG 88 gaat een stap verder met dat thema van liefde en lust door het uit te spreiden over acht onderscheidende nummers, die elk de ins en outs van de mannelijke / vrouwelijke ervaring raken.
Het is niet vreemd om dat te zeggen TWINTIG 88 is een conceptalbum. Het hoeft niet per se een uniek verhaal te volgen, maar vergelijkbaar met Deltron 3030 is er een overkoepelend thema dat moeilijk te missen is. Per een recent convo met Pronken , lenen ze essentie van Pam Grier Coffy , Het Bond-tijdperk van Roger Moore en zelfs de sci-fi-bonanza van vorig jaar, Ex Machina in een opkomend beeld, dat ook overstijgt in de muziek.
Het album opent met Déjà Vu, dat beide kanten van deze beschreven relatie in evenwicht brengt en het griezelige vermogen van de paren onthult om relaties in liedvorm te articuleren. Op een gegeven moment tijdens het couplet van Jhené lijkt het letterlijk alsof ze met Sean praat alsof ze al jaren aan het daten zijn. Omdat ik voor je bleef hangen / toen je reet geen shit deed, maar rond de D rennen en niets anders dan die muthafuckin 'Swisher Sweets inpakken, is zo overtuigend authentiek dat je zou denken dat ze de echte ervaring toepaste.
Seans rappen is ook erg sterk, vanuit technisch en emotioneel oogpunt. Hij levert duidelijke en beknopte verzen met voldoende rasp en cadans om de humeurige tonen van Jhené te weerspiegelen. Verwacht niet het soort lyrische spazzing dat we op Paradise hebben gehoord, maar deze hechte producten versterken het argument dat Sean op zijn best is als hij over het andere geslacht rapt. Hoewel beide artiesten behoorlijk wat glans krijgen, speelt Sean een groot deel van het album MVP, vooral op 2 Minute Warning. De track krijgt hulp van Detail en zelfs een verrassingsoptreden van K-Ci en JoJo, maar Seans rap klinkt zo authentiek dat het moeilijk is om je op iets anders te concentreren.
De productie wordt voornamelijk verzorgd door de oude Sean-medewerker Key Wane met wat drumpatroonassistenten van Da Internz. Het geluid is samenhangend en gemakkelijk te navigeren, maar mist iets overdreven creatief. Vanuit het oogpunt van muziek en songwriting neemt niemand veel risico. De beats klinken redelijk vergelijkbaar en de songstructuren volgen een gemeenschappelijk patroon. Het zou interessant zijn geweest om Sean en Jhené te horen optreden op een door toetsen aangedreven nummer of zelfs op een akoestische achtergrond. Beide artiesten zijn ongelooflijk origineel, vooral wanneer ze samen zijn, maar een gebrek aan voorsprong - vooral voor een relatiegedreven pakket - is hier duidelijk.
Push It dient als het enige nummer dat naar dat voordeel streeft, omdat de teksten zo expliciet zijn dat ze grenzen aan het worden beschouwd als een filmdialoog voor volwassenen. Het album wankelt van liefdeshoogtes op nummers als On the Way tot frustraties op Selfish, maar het is op Memories Faded waar de relaties de grootste worsteling vinden. De laatste zal ongetwijfeld een modern break-up-anthem worden met het refrein waar het om draait. Ik heb al deze herinneringen aan jou vervaagd / Met mij vervaagd met jou. Zowel Sean als Jhené delen hun meest realistische uitspraken over deze snit. Onthouden wanneer je naam aan de telefoon knipperde / Terug wanneer we zouden chillen, lijkt misschien eenvoudig, maar als je over de sulky beat tikt, raakt het thuis. Verwacht dat het in de nabije toekomst zal verschijnen op de recent toegevoegde afspeellijst van Kyrie Irving.
TWINTIG 88 is een aangename verrassing van twee artiesten die de top van hun respectievelijke games zijn. Hun chemie is onbetwistbaar en de muziek die is afgeleid van die unieke harmonie wordt voortdurend verbeterd. Of dit een compleet eenmalig project is of dat ze muziek blijven maken onder deze duo-naam valt nog te bezien, maar voorlopig zullen deze acht nummers de hopeloze romanticus in iedereen overbruggen.
