Studio City, CA - Scott Storch leent zijn inspanningen om andere mensen te helpen hun drugsverslaving te verslaan.
De veelgeprezen producer opende zaterdag (1 augustus) The Heavenly Center in Studio City, Californië, samen met Steve Lobel en nationaal hersteladvocaat Nick Morgan.
Ik was 8 jaar verslaafd aan drugs en was in staat om nuchter te worden en mijn leven weer op te bouwen, schreef Storch op Instagram naast een video van hij, Lobel en Morgan tijdens de doorknipceremonie. Nu is het mijn beurt om levens te helpen redden met mijn cannabis voor genezing van rehab @theheavenlycenterofficial
Bekijk dit bericht op Instagram
Een bericht gedeeld door Scott Storch (@scottstorchofficial) op 1 aug.2020 om 18:41 PDT
Storch's weg naar herstel is goed gedocumenteerd. De producer van hits als 50 Cent's Gewoon een klein beetje, Beyoncé's Babyjongen, en Fat Joe's Achterover leunen, gedetailleerd in 2018 hoe hij zijn fortuin vergaarde door middel van productie en dat zijn demonen uiteindelijk leidden tot zijn ondergang.
Ik was de gevaarlijkste soort drugsverslaafde, vertelde Storch Heet 97 in 2018. Ik was een drugsverslaafde die miljoenen en miljoenen dollars op de bank had staan, klaar was om aan drugs te besteden, en niet naar het werk hoefde te gaan en me nergens zorgen over hoefde te maken ... De reden waarom dat het gevaarlijkst is, is omdat als je niet zonder ... Gewoonlijk blijft mensen in leven omdat ze geen geld meer hebben.
Storch bracht datzelfde jaar een alleszeggende documentaire uit met de titel Nog steeds Storch . De doc beschrijft de opkomst van de in Philadelphia gefokte producer van toetsenist bij The Roots tot superproducer en hoe hij de bal liet vallen met betrekking tot zijn uitgaven- en drugsgewoonten.
Mensen hebben hun billen, ik schoot door de bodem en ging 100.000 mijlen onder de zee, zegt Storch in het document. Ik ken er niet veel die emotioneel en mentaal kunnen overleven wat ik heb meegemaakt. Ik had veel mensen die ik rijk maakte, veel mensen voor wie ik veel hitrecords maakte. Toen mensen met de vinger wezen en zeiden: ‘Hé, hij is echt helemaal in de war op dit moment.’ Ik denk dat die mensen me hadden moeten bellen om te helpen. Ze keerden me gewoon de rug toe.
