MellowHype druist in tegen alles wat er momenteel gaande is in hiphop - soms zelfs met het grotere Odd Future-collectief waar ze deel van uitmaken. Ze hebben een jeugdige rebellie die doet denken aan de Beastie Boys of de Pharcyde. Soms maken ze zelfs gebruik van diezelfde luchtige energie terwijl ze geweldige muziek maken. Maar, net als andere Odd Future-leden, zeggen ze ook vaak het woord neger en profiteren ze van dezelfde onzinnige sfeer die Lil B een verwante geest maakt. Kortom, ze zijn een beetje een postmoderne tegenstrijdigheid. Dus hoe komt het dat dezelfde generatie die controversiële groepen zoals NWA en 2 Live Crew voortbracht, plotseling zowel beledigd is door als geobsedeerd door alles wat met Odd Future te maken heeft?
We weten het niet helemaal zeker. Je zou waarschijnlijk een betere tijd hebben om uit te leggen waarom een stel buitenwijken van in de dertig, veertig en vijftig aan een stel mensen die half zo oud zijn, dicteren wat cool is in de hiphopcultuur. In de hoop erachter te komen, stal HipHopDX een woord met Mellowhype's Hodgy Beats en praatte hij over wiet, ijsthee en de staat van de rapgame. De enige bijdrage van Leftbrain aan het gesprek was dat hij het druk had en niet wilde deelnemen. Ondertussen werd Hodgy gebakken voor, tijdens (en vermoedelijk na) het interview. Dus, net als de muziek van MellowHype, was het gesprek zowel onthullend, ontwijkend als willekeurig. Swag.
HipHopDX: Dus nu MellowHype een bepaald niveau van acceptatie heeft, wat zou je zeggen dat je het meest haat aan de Rap-game?
Hodgy Beats: Ik zie de game niet echt zo. Ik bedoel, veel van deze artiesten moeten radiohits maken, en wij niet. Ik kan niet echt zeggen dat ik op dit moment niets leuk vind. Mensen proberen ons achterbakse opmerkingen te geven, maar het is wat dan ook. De game is op dit moment bang voor ons, ze weten verdomme niet wat ze ervan moeten denken. En dat is wat ik leuk vind. Ik ben net als Nigga, je kunt me niets vertellen, je bent aangemeld bij een label en ik ben aangemeld bij mezelf. Zodat je aan een lul kunt zuigen. Kan niemand me iets vertellen. Het is eigenlijk heel gaaf, zoals de manier waarop ons hele team gewoon samen beweegt, geweldig is. Ik bedoel, we weten waarvoor we hier zijn en shit. We kennen onze standpunten. Het is net als een basketbalteam, yo ... zoals geen leugen.
DX: Wat betreft de ondertekening, wat heeft jullie ertoe gebracht om met Fat Possum te gaan voor de heruitgave van Zwartgeblakerd wit ?
Hodgy Beats: Eigenlijk sloegen ze ons op en gooiden het idee naar buiten. We hadden er altijd aan gedacht om het later opnieuw uit te brengen, maar ze stelden een bod voor en we weigerden niet.
DX: Dus ze hebben je dat aanbod gedaan dat je niet kon weigeren?
Hodgy Beats: Ja, het was eigenlijk redelijk, en het klopte. Het draait allemaal om timing, dus we hebben de kans gewoon aangegrepen.
DX: Een van de belangrijkste verschillen tussen de originele versie van Zwartgeblakerd wit en de heruitgave is het nummer 64. 
Hoe is het concept voor die video ontstaan?
Hodgy Beats: Nou, Leftbrain liet me de beat zien en ik dacht, verdomme, en ik schreef er gewoon ter plekke naar. Sommige liedjes voor ons klikken gewoon zo. Dus ik luisterde ernaar in het huis van mijn manager en hij zei: Yo, we zouden hier een video voor moeten maken. We hebben de video uiteindelijk opgenomen in een verlaten gebouw. De shit duurde 12 uur ... van 6 uur 's ochtends tot 18 uur' s avonds. Ze zeiden dat het er spookt of zo, maar weet je, wat dan ook.
DX: Verdomme, misschien is dat de reden waarom het er zo uit kwam.
Hodgy Beats: Ja, het was gek. De slangen kruipen allemaal over mijn gezicht en ik probeer te rappen en te poepen. Iedereen zegt Oh, dat is zo duivels. O mijn God. Maar daar gaat het niet om. Ik zit in een verdomde kist, er zitten slangen op mijn gezicht en ik acteer. Ik ben mijn kunst aan het maken. Mensen zien dat echter niet. Het is gewoon kunst. Let op wat echt is, mijn nigga, niet op de onzin. Maar dat is de wereld.
DX: Zien jullie jezelf überhaupt veranderen als je meer commercieel geaccepteerd wordt?
Hodgy Beats: Ik bedoel, als we ooit commercieel worden geaccepteerd, zouden er zoveel lege plekken en piepjes in die shit zitten. Mensen zouden zijn, verdomme, waar hebben ze het over?
DX: Dus ben je zo goed als tevreden op je huidige niveau?
Hodgy Beats: Ja, maar onze muziek zal zeker veranderen. Ik bedoel, de muziek van iedereen verandert. Maar ik geloof dat we dat authentieke, Odd Future-geluid zullen behouden. Het zal niet als een drastische verandering zijn. Misschien worden de teksten waarschijnlijk milder en shit. Iedereen wil die shit niet altijd horen. Trouwens, niggas zullen opgroeien en moe worden van het maken van dat soort muziek. Het zal anders zijn, maar niet je alledaagse, Shake yo ass, Bitch je snapt het, typ shit. Kijk naar deze Benz, nigga ... Ik heb niet eens een verdomd appartement en ik woon in mijn Benz. Maar kijk naar deze Benz, nigga! Nee, het wordt echte muziek. Ik en Links werken aan veel muziek. Ik probeer er zoveel mogelijk te snijden zonder het te forceren.
DX: De chemie lijkt vrij duidelijk. Is er een bepaalde methode voor de workflow?
Hodgy Beats: We gaan gewoon van de sfeer af. Het is gemakkelijk voor ons om het materiaal eruit te halen, alleen al vanwege onze manier van samenwerken. Ik doe niet alleen alles in mijn eentje. Ik bedoel, ik kan het, maar later doen we een album met hem [LeftBrain] als zanger en ik op de beats. We hebben veel dingen in de maak.
DX: Het klinkt alsof je de voorkeur geeft aan dit huidige niveau van bekendheid en het behouden van enige artistieke vrijheid.
Hodgy Beats: Het is gek, want op de middelbare school zouden we al deze mensen om ons heen zien opblazen en zo, en we hebben zoiets van: What the fuck? Zijn we niet goed genoeg of zo? Al die zwakke provence in Los Angeles worden aangetrokken, en we kunnen geen aandacht krijgen? Maar het is nu allemaal logisch. We groeiden en werden volwassen. Het is cool, en ik waardeer alles wat er nu gaande is.
DX: Wat de LA-scene betreft, ik las dat je eigenlijk uit het oosten komt.
Hodgy Beats: Ja, ik ben geboren in East Lawrence, New Jersey en opgegroeid in Trenton tot ik acht was. Ik ben naar Californië verhuisd toen mijn moeders trouwden en zo. Dus daar bedank ik haar voor. Anders zou ik nu waarschijnlijk dood zijn. Ik bedoel, als je gewoon opgroeit in die buurten, ben je geneigd dezelfde gewoonten te ontwikkelen als iedereen.
DX: Waar luisterde je toen naar?
Hodgy Beats: Ik luisterde vaak naar 50 [Cent] en [Diplomats]. Ik was er een echte oostkust mee ... Puff Daddy, Ma $ e, [Notorious B.I.G.] en zo.
DX: Op welk punt, nadat jij en Leftbrain elkaar ontmoetten, zagen jullie dat jullie echt goed konden samenwerken?
Hodgy Beats: Het kostte eigenlijk gewoon het eerste nummer dat we maakten, zoals toen we op de middelbare school zaten en zo. Het was anders. Ik was altijd aan het kloppen over beats die andere mensen al hadden overgeladen. Het was gewoon iets origineels. Dat is wat ik als artiest wilde, en ik geloof dat hij [LeftBrain] destijds hetzelfde wilde als producer. Nadat we ons eerste nummer hadden gemaakt, klopte het gewoon. Het was als: dit is wat we zouden moeten doen.
DX: Dus gaande van die eerste invloeden naar het hebben van een platform, met wie zie je jezelf in de toekomst samenwerken?
Hodgy Beats: Ik heb altijd al muziek willen maken met Alchemist. Dat zou behoorlijk verdovend zijn. Ik ben eigenlijk best gaaf met hem, dus dat zal gebeuren. Als ik Jay-Z kan krijgen om goed te keuren, dan zal ik dat doen. Ik zou een liedje maken met Jay, of graag een beat voor hem doen. Dat zou gewoon een eer zijn. Ik zie mezelf echt niet met iemand in de branche samenwerken, omdat ik de vrienden heb waarmee ik werk. Ik bedoel, ik respecteer iedereen omdat ze het gehaald hebben, maar het is een wedstrijd. Ik zie mezelf niet echt met veel artiesten samenwerken. Er zijn geen harde gevoelens. Ik ben niet bang dat iemand me op het circuit overschaduwt, want als dat het geval was, zou ik het gewoon doen omwille van mijn trots of wat dan ook. Ik weet het niet, het is een wedstrijd, laten we eens kijken wie er wint.
DX: De uitdrukking Odd Future Wolf Gang Kill Them All Don't Give A Fuck komt met een bepaalde perceptie. Waar geef je wel een fuck om?
Hodgy Beats: Ik bedoel, er zijn veel dingen waar we een fuck om geven, er zijn veel dingen die we niet doen. Maar ik zeg die shit liever niet, klootzakken lezen al deze shit.
DX: Het is redelijk veilig om te zeggen dat goede muziek op de lijst zou staan, toch?
Hodgy Beats: Ja dat is alles. We vinden het gewoon leuk om onze vrijheid te hebben. Niggas zijn geen onruststokers zoals dat, we ... ik weet het niet.
DX: Waar zou een nummer als Loco, waar je naar verwees Fred Hampton en socialisme daarbij aansluiten? Schop je kennis?
Hodgy Beats: Ja, ik doe het af en toe. Ik ben erg veelzijdig. Ik doe een liedje waarin ik alleen maar aan het kletsen en rappen ben, en dan doe ik zoiets. Ik bedoel, we waren jong, dus ik ga mijn talenten uitbreiden en instrumenten en shit leren.
DX: Precies. Dus wat is het gekste dat je is overkomen sinds mensen op de OF-bandwagon zijn gesprongen?
Hodgy Beats: Waarschijnlijk proberen kinderen zichzelf opzettelijk pijn te doen, in de hoop dat ze backstage kunnen komen en wat tegen ons zeggen. Shit, ik heb geen idee. Kinderen springen van luidsprekers en zo. Ik bedoel, ik ben niet degene die praat. Ik spring van allerlei rotzooi.
DX: Ja, maar jij bent de artiest. Aan de andere kant, heb je gedachten over dat Earl-interview in De New Yorker ?
Hodgy Beats: Ik lees niets van en let er niet op. Al die provence zijn leugenaars die lezen De Bijbel en predik die shit. Ik voed het niet, het is onzin. Als ik geen contact kan opnemen met Earl, kan niemand dat.
DX: Precies, gewoon door. Dus als je ziet hoe je het nu doet, wat zou je dan zeggen dat je favoriete drankje uit Arizona is?
Hodgy Beats: De groene thee is een bom, alleen omdat het niet te zoet is. Je kunt al die zoete shit niet drinken.
DX: Juist, ik heb gehoord dat je ook niet echt met fastfood bezig bent.
Hodgy Beats: Nee. Ik neuk niet met fastfood, tenzij ik niet in Amerika ben. Net als in Europa hadden ze een bomvolle McDonalds. Het eten is echt; het smaakt eigenlijk naar een burger.
george ex op het strand
